manimaranagm1a1f

Favori kitabım. (Sanırım. (Eminim. (Hayır, bu benim favorim.))) Bunu okurken okuduğum diğer kitaplardan daha fazla güldüm. Uzun, utanç verici zamanlar için gülerdim. Ama bu sadece komik bir kitap değil, aynı zamanda üzgün, zeki, harika yazılmış bir kitap ve sonuçta hareketli bir deneyim. Başından sonuna kadar harika, mükemmel bir kitap. Eklemek için EDİTİLDİ (11/18/08): “En sevdiğiniz kitap nedir?” Sorusuna hızlı bir cevap vermem gerektiğinde her zaman çıkardığım kitap “Duncan'ların Konfederasyonu” nu yeniden okumak ilginç bir deneyimdi. Bir yaz üniversiteden evde oturduğumu, okuduğumu ve kahkahalarla gülerek hatırlıyorum, yanıtlarımın yoğunluğu ve özgünlüğü ile kendimi şaşırtıyor. Beni “Konfederasyon” gibi yüksek sesle güldüren başka bir kitap düşünemiyorum. Her halükarda, ilk kez yaptığımla aynı şekilde gülmedim, ancak kitaba olan takdirim değişmeden kaldı. Aslında, arsanın karmaşıklığı ve dikkatli bir şekilde geçirilmesi bu kez daha belirgindi - her karakter, arsanın işlenmesine giden muazzam çabaya kesinlikle inanan doğal, genellikle komik ve zahmetsiz bir şekilde ayrılmaz hale geliyor. Bir zamanlar gerçek bir sanatçının işaretinin zorun zahmetsiz görünmesini sağlamak için sıkı çalışmalarını gizleyebilecekleri olduğunu söyleyen bazı profesör veya öğretmen ve o alıntıyı düşündüm (muhtemelen kasaplık veya yanlış hatırlıyorum veya her ikisi de) çok okurken. (Sanırım alıntı aslında "sanat sanatı gizlemek" ya da bunun gibi bir şeydi. Belki de bu aslında kötüye kullandığım ünlü bir alıntıdır ... neyse ...) yüksek tel “Duncan'ların Konfederasyonu” kadar tuhaf ve manik davranır ve gerçek hissettirir. Aslında, bu sefer içsel trajediden daha fazlası benim için ve 1960'ların New Orleans dönem parçası hicivinden daha fazlası geldi - birçoğu ırksal ve bolca ırklı. Yine de, bu içkinliğin, büyük bir toplumsal kargaşa dönemindeki Güney kazanının titiz muayeneleri hiç de tarih görünmüyor; yoksul, geç kalan John Kennedy Toole tarafından sevilen herkes otantik ve günümüze kolayca transfer edilebilir görünüyor. (Başka bir deyişle: o zamana kadar yetersizlik vardı, o zaman ve şimdi aptallık vardı, o zaman ve şimdi şaşkınlık vardı ... vb.) Bu kitabı ilk okuduğumda ve hala sevdiğimde sevdim. Bu süre boyunca okurken sadece bir veya iki kez gülmekten utanmış olsam da, daha derin bir seviyede inşaat, yazma ve hicivden de keyif aldım. Kısacası, bu korkunç “favori kitap” sorusunu cevaplamak için hala bu eski kestaneyi tırmandıracağım.

2019-12-27 13:09