yuechang

işte bu kitabı okuduktan sonra hislerim. Bu kitap, çekirdek vuruşlarındaki temelleri ortaya koymaya başlar. Kerouac Ginsberg Cassidy ve Burroughs. Kitabın ikinci yarısı, vuruş sahnesindeki az bilinen oyunculara ithaf edildi. 1. Bu kitap beni yener kim olduğunu anlamamı sağladı. Burroughs'un tüyler ürpertici bir anne pisliği olduğunu düşünmüştüm, ama bu kitaplar aynı şeyi yapmak için ginsberg'i boyar. Eğer pedofili konusunda havalıysanız, Ginsberg'i kazmalısınız, çünkü o iyi bir yazar. Geri kalanımız için ... şahsen adamı nasıl destekleyebileceğimi bilmiyorum. Kerouac bunların hiçbirinde can atıyor gibi görünmese de, sadece yüceltilmiş bir pislik torbasıydı. İronik olarak bu adamların çoğu budizm yoğunlaşıyor. Bu arada, kendi yollarına gelen her itici arzuyu tahammül ettiler. Bu yüzden bu ilk bölümler bilgilendirici ve ilginçti çünkü itiraf etmekten nefret ettiğim kadarıyla ginsberg ve kerouac'ı sevdim, ama söyleyebileceğim kadarıyla ilk punk grubu olan Fug'ların son bölümlerini kazdım. Bölüm "chicks beat" başlıklı bölüm. Özellikle bu bölüm beni dövüş sahnesinin kilit oyuncularına ışık tuttu. Bunu okuduğumda, çukurların yanındaki en büyük pislik torbası, malcolm x'in öldürülmesinden sonra Yahudi karısını (şair Hettie Cohen) terk eden leroi jones olduğunu söyleyebilirim. "Beyaz bir karısı ve karamel renkli çocukları olsaydı, kendisini siyahi bir milliyetçi olarak konumlandıramadı. Yahudi bir kadınla evlenirken yeni anti-semitik teorilerini yayınlayamadı."

2019-12-16 17:46